Przemoc Wobec Dzieci

Uncategorized

Ania jest uczennicą szóstej klasy szkoły podstawowej. Jeszcze rok temu była zawsze dobrze przygotowaną do lekcji prymuską, chętnie brała udział w różnych wydarzeniach z życia szkoły, pomagała rówiesnikom, którzy osiągali gorsze wyniki w nauce, była zawsze uśmiechnięta i optymistycznie nastawiona do życia, dlatego posiadała szerokie grono znajomych, z którymi chętnie spędzała czas. Niedługo po rozpoczęciu nowego roku szkolnego wychowawczyni Ani zauważyła, że w zachowaniu dziewczynki zaszły wyraźne zmiany – stała się apatyczna, zamknięta w sobie, odsunęła się od przyjaciół, jej wyniki w nauce uległy wyraźnemu pogorszeniu. Na próby rozmowy Ania reaguje milczeniem, czasami wręcz złością.

W związku z kłopotliwą, niespotykaną dotychczas sytuacją, wychowawczyni, w porozumieniu z dyrektorem szkoły kilkakrotnie wzywała na rozmowę rodziców Ani, jednakże ci wielokrotnie wykręcali się brakiem czasu, a kiedy w końcu pojawili się w szkole, unikali jednoznacznych odpowiedzi na zadawane im pytania. Gołym okiem widać było, iż w domu Ani dzieje się coś złego, jednak wymijająca postawa rodziców oraz brak jednoznacznych dowodów w postaci siniaków, zadrapań czy skaleczeń nie pozwoliły wychowawczyni na podejrzenie stosowania przemocy fizycznej.

Wychowawczyni nie dała za wygraną i przed zgłoszeniem sprawy do ośrodka pomocy rodzinie postanowiła sama zbadać sprawę. Po przeprowadzeniu wywiadu wśród znajomych dowiedziała się, iż kilka miesięcy temu ojciec Ani stracił pracę, a problemy ze znalezieniem nowej posady musiały odbić się negatywnie na jego stosunkach z dzieckiem. W takiej sytuacji o pomoc została poproszona szkolna psycholog, która po kilku rozmowach z Anią stwierdziła duże prawdopodobieństwo stosowania przemocy psychicznej wobec dziecka.

Rodzice Ani zostali wezwani do szkoły oraz poinformowani o wnioskach, jakie zostały wyciągnięte przez pedagogów. Postawieni pod ścianą potwierdzili przypuszczenia psychologa, jednak w dalszym ciągu próbowali bagatelizować sprawę i znajdować usprawiedliwienie dla swoich czynów. Brak poprawy w zachowaniu Ani oraz mętne obietnice unormowania sytuacji nie przekonały ani wychowawczyni ani dyrektora, którzy postanowili zaproponować rodzicom Ani skorzystanie z pomocy fundacji zajmującej się tego typu problemami.

Zgodnie z danymi Ogólnopolskiej Diagnozy Problemu Przemocy Wobec Dzieci przeprowadzonej przez Fundację Dzieci Niczyje we współpracy z Millward Brown Ania jest jednym z 7 na 10 dzieci, które w swoim życiu doświadczyły przemocy. W jej przypadku była to przemoc psychiczna, przez którą rozumie się po pierwsze upokarzanie, poniżanie, zastraszanie, szantażowanie dziecka, nie zapewnienie mu wsparcia, zaniedbanie jego potrzeb emocjonalnych, a po drugie zbiór wygórowanych, surowych oczekiwań, których dziecko nie jest w stanie spełnić, obniżanie możliwości prawidłowego rozwoju dziecka.

Poza przemocą psychiczną, która często pozostawia najtrwalsze ślady w psychice dziecka, trzeba mieć świadomość występowania także przemocy fizycznej, która przyjmuje postać groźby lub faktycznego zadawania bólu fizycznego i uszkodzeń ciała a także wykorzystywania seksualnego dzieci, które jest niczym innym jak angażowaniem dziecka w aktywność seksualną powiązaną z kontaktem fizycznym lub bez takiego kontaktu. Nie ma znaczenia czy jest to działanie jednorazowe czy cykliczne.

W przypadku Ani wychowawczyni wykazała się wzorową postawą. Pomimo początkowej niepewności postanowiła podjąć działania w celu wyjaśnienia sytuacji. Gdyby nie jej postawa, nie wiadomo jak potoczyłyby się dalsze losy dziewczynki. Zgłoszenie się do fundacji odpowiedzialnej za pomoc rodzinom z problemami z pewnością przyczyni się do stopniowego unormowania sytuacji i powrotu relacji w rodzinie Ani na właściwe tory.

Autor: Jotka