Dorosłe Dzieci Alkoholików

Refugees

Syndrom DDA bardzo często jest bagatelizowany w społeczeństwie, pomimo tego, iż dotyczy sporego odsetka ludzi dorosłych. Dzieje się tak między innymi dlatego, że problem alkoholizmu w rodzinie wciąż pozostaje tematem tabu, wyzwaniem, z którym rodziny powinny radzić sobie samodzielnie, bez interwencji osób trzecich. Tym samym ci, którym przyszło wychowywać się w rodzinie dysfunkcyjnej, naznaczonej piętnem alkoholizmu, często nie wiedzą lub nie mają gdzie zwrócić się po pomoc, także w życiu dorosłym.

Co gorsze, brak pomocy w okresie dzieciństwa powoduje również, iż dorosłe już dzieci alkoholików nie potrafią znaleźć zależności między warunkami w jakich dorastali, a niepowodzeniami i problemami w życiu dorosłym. Sytuacja taka skutkuje wciąż niewielkim odsetkiem osób dotkniętych syndromem DDA, które zgłaszają się do specjalistów celem podjęcia psychoterapii indywidualnej lub grupowej, która pozostaje najefektywniejszym sposobem radzenia sobie z piętnem przeszłości.

Czym jest sam syndrom DDA, jakie są jego źródła? Najczęściej zwraca się uwagę na to, iż jest to zespół utrwalonych zachowań psychospołecznych, na których opiera się osobowość człowieka, a które wpojone zostały w dzieciństwie. W widoczny sposób utrudniają oraz ograniczają one funkcjonowanie osoby dotkniętej tym syndromem w społeczeństwie, która sprawi wrażenie, jakby żyła zamknięta w klatce zbudowanej z traumatycznych wspomnień oraz doświadczeń. Te szkodliwe, utrwalone schematy są niebezpieczne nie tylko w odniesieniu do relacji ze społeczeństwem, ale także, a może przede wszystkim w odniesieniu do samego siebie. Często syndrom DDA stanowi podstawę do pojawienia się takich problemów jak różnego rodzaju fobie, nerwice, stany depresyjne, zachowania obsesyjno-kompulsywne.

Przyczyn syndromu DDA jest bardzo wiele, czasami występują one pojedynczo, często jednak kilka z nich jest ze sobą ściśle powiązanych. Im więcej jest traumatycznych czynników oraz im dłuższy pozostaje czas ich oddziaływania, tym silniej zakorzeniony jest syndrom DDA. Do najważniejszych przyczyn zalicza się nieprzewidywalność zachowań osób dorosłych, życie w permanentnym stresie, brak oparcie w dorosłych, poczucie odrzucenia, występowanie przemocy domowej, występowanie ciągłego poczucia wstydu, dominacja cierpienia oraz uczucia alienacji, zaniedbania rozwojowe, wychowywanie w oparciu o iluzję, zaprzeczenia, występowanie tematów tabu oraz przede wszystkim obecność problemu alkoholizmu w rodzinie.

Jak objawia się syndrom DDA w życiu dorosłym? Istnieje całe spectrum objawów, wśród których szczególnie znamienne są nadopiekuńczość, poczucie nieufności oraz konieczności kontroli wobec osób trzecich przy jednoczesnej potrzebie akceptacji za wszelka cenę, poczucie winy, wstydu, niepewność oraz niezdecydowanie, problemy w nawiązywaniu kontaktów międzyludzkich, szczególnie w tworzeniu i utrzymywaniu związków, pesymizm, brak celów życiowych, motywacji, energii, poczucie bezsensu życia oraz krzywdy emocjonalnej, problemy z wyrażaniem własnych emocji, skłonności do uzależnień, problemy ze snem, zaburzenia odżywiania. Trzeba pamiętać o tym, iż nie jest to cała lista objawów.

W jaki sposób można podjąć walkę z syndromem DDA? Bardzo istotne jest wsparcie bliskich, chociażby niepijących członków rodziny, zapewnienie poczucia bezpieczeństwa, azylu. Ponadto uciec od problemu pomóc może również poświecenie się zainteresowaniom, nauce, np. wyjazd na studia do innego miasta lub za granicę, próba określenia celów życiowych, wyzwań, dążenie do usamodzielnienia się, ale najważniejsze jest podjęcie psychoterapii oraz uświadomienie sobie korzyści jakie może ona przynieść.

Choć powrót do bolesnych wspomnień z czasów dzieciństwa może być bardzo trudny, to w ostatecznym rozrachunku pozwala na uwolnienie się od całego szeregu następstw dorastania w rodzinie alkoholowej, które dotychczas tylko stwarzały iluzję prawdziwego życia. Psychoterapia umożliwia oderwanie się od poczucia winy, wstydu i krzywdy, pogodzenie się z traumatyczną przeszłością, odbudowania wiarygodnego, obiektywnego obrazu własnej osoby, zyskanie umiejętności wchodzenia w interakcje społeczne oraz wyrażania uczuć, emocji, uporządkowanie hierarchii celów życiowych oraz przejęcie kontroli i odpowiedzialności za własne życie.

autor: Jotka